Perbahasan Isra’iliyyat Sheikh Husayn Al-Dhahabi dan Sheikh Abu Shahbah

Ahmad Yunus Mohd Nor, Zahidah Zainal Abidin

Abstract


Penularan kisah israiliyyat ke dalam kitab-kitab tafsir telah memberi impak negatif terhadap akidah umat Islam. Antara medium utama untuk menangani penyebaran ini ialah pendekatan melalui penulisan. Justeru, kajian ini dijalankan untuk mengkaji metodologi dua buah kitab terkenal iaitu al-Isra’iliyyat Fi al-Tafsir Wa al-Hadith karya Sheikh Husayn al-Dhahabi dan al-Isra’iliyyat Wa al-Mawducat Fi Kutub al-Tafsir karya Sheikh Abu Shahbah. Kajian ini bertujuan mengenal pasti teknik yang digunakan oleh kedua-dua tokoh dalam usaha menjelaskan kebatilan kisah-kisah israiliyyat yang memenuhi kitab-kitab tafsir. Kajian ini berasaskan metode penyelidikan kualitatif iaitu analisis kandungan dan pensejarahan. Data terkumpul akan dianalisis dengan menggunakan pendekatan tematik dan komparatif. Kajian menunjukkan, karya Sheikh Husayn al-Dhahabi (1969) dengan huraian secara pragmatik berpaksikan bidang tafsir sebagai asas, fokus pada penelitian kepelbagaian kaedah penukilan Isra’iliyyat dalam kitab-kitab tafsir. Sementara karya Sheikh Abu Shahbah (1971) menjadikan bidang hadith sebagai dasar dengan penelitian secara kritis pada sanad dan matan riwayat Isra’iliyyat. Hasil kajian ini juga mendapati, penulisan antara kedua-dua kitab berbeza berdasarkan perbezaan bidang kepakaran dan sasaran pembaca. Gandingan kedua-dua kitab ini mampu menghasilkan sebuah wacana yang bersifat komprehensif terhadap kisah israiliyyat dalam kitab-kitab tafsir. Manakala pemahaman terhadap metode penulisan bagi kedua-dua buah kitab ini mampu menerapkan kefahaman yang jitu dalam menekuni perbahasan israiliyyat yang menular dalam kitab-kitab tafsir kontemporari.

Isra’iliyyat Debate According to Sheikh Husayn Al-Dhahabi and Sheikh Abu Shahbah

Viral of israiliyyat story in the books of exegesis have a negative impact on the faith of Islam. Among the main medium to eradicate the missionary is through writing approach. Hence, this study was undertaken to examine the methodology of writing two famous books i.e. al-Isra’iliyyat Fi al-Tafsir Wa al-Hadith written by Sheikh Husayn al-Dhahabi and al-Isra’iliyyat Wa al-Mawducat Fi Kutub al-Tafsir by Sheikh Abu Shahbah. This study aims to identify techniques used by the two scholars in explaining the fabricated stories which take up space of the books of exegesis. This study is based on qualitative research methods of content analysis and historis. Data collected will be analyzed using a thematic and comparative approaches. The study shows that the work of Sheikh Husayn al-Dhahabi (1969) with a pragmatic description based on the interpretation field as the basis, focuses on the study of the diversity of the Isra’iliyyat extraction methods in the books of exegesis. While the work of Sheikh Abu Shahbah (1971) made the field of hadith as the basis of a critical study of the transmission and the text of Isra’iliyyat stories. The study also found that there is a difference between writing the two books based on difference expertise and target readers. The combination of these two books are able to generate a debate and discourse that is comprehensive to israiliyyat story in the books of exegesis. While understanding towards the method of writing for both books is able to implement an accurate understanding in pursueing the debate of isra’iliyyat that raged in the contemporary book of exegesis.


Keywords


Israiliyyat; kitab-kitab tafsir; Husayn al-Dhahabi; Abu Shahbah

Full Text:

PDF

Refbacks

  • There are currently no refbacks.


 


 

ISSN 0126-5636 | e-ISSN : 2600-8556

Faculty of Islamic Studies
Universiti Kebangsaan Malaysia
43600 UKM Bangi, Selangor Darul Ehsan
MALAYSIA

© Copyright UKM Press, Universiti Kebangsaan Malaysia